Entradas

Mostrando entradas de octubre, 2010

En las fragas de Torbeo...

Imagen
aun quedan muchas castañas por recoger y allí quedaran, un año más, para sacarle el hambre a los muchos “bichos” que la habitan o la frecuentan…Tambien hubo quien las junto y las seco o las vendió recién cogidas, que para esto antes se hizo limpieza y poda y...mucho trabajo. Asadas, cocidas, confitadas y en "marron glace"  o como  cada cual las prefiera, nuestras castañas son exquisitas.             Articulo del blog Contos da Ribeira Sacra  :  " Alto está, barbas ten e, cando lle dá por rir, perde todo o que ten. A xente de Sacardebois, na Ribeira Sacra, vive alegre como unhas castañolas. En troques, os que moramos noutros lares xa non che estamos para asar castañas,tantos anos buscando a vida co estrés que é de seu aquí, na diáspora, onde ninguén nos vai quita-las castañas do lume. Se te botas a durmir como unha castaña no ourizo, mesmo che vai estalar unha castaña na boca ou apañar unha castaña no medio do cocote, pois hai xente máis falsa e mentireira ca unha cast

A cantina do “PURRELO”

Imagen
Durante años fue un emblematico local de Torbeo; en la planta baja ya habia un modesto pero moderno “corteingles” y la fragua, en la primera el bar, el televisor (el primero que vimos en el pueblo), sala de juegos y salon de baile o de bodas, todo en un mismo espacio. Luis “EL PURRELO” fue el “singular artifice” de aquel negocio. Hoy sus herederos lo restauran y reconvierten en vivienda.                                                         (Entrada para el baile y Nota de entrega  que nos ha cedido Sonia)

Campanas de Torbeo...

Imagen
Fue Kike quien tuvo la idea y la curiosidad, la paciencia, la agilidad y el necesario equilibrio para fotografiar con detalle las campanas de la iglesia y asi  las acerca a los que el campanario nos queda demasiado   alto…En la mas antigua puede leerse:  “HIZOSE SIENDO ABAD Y SEÑOR DE TORBEO DON MANUEL FERNANDEZ – AÑO DE 1767” Y en la otra: “MARIA – JOSEPH – ORATE PRO NOBIS - IHS – 1949”   y ya que va de “campanas” recordamos este poema de ROSALIA; Campanas de Bastabales, cando vos oio tocar, mórrome de soidades. Cando vos oio tocar, campaniñas, campaniñas, sin querer torno a chorar. Cando de lonxe vos oio penso que por min chamades e das entrañas me doio. Dóiome de dór ferida, que antes tiña vida enteira e hoxe teño media vida. só media me deixaron os que de aló me trouxeron, os que de aló me roubaron. Non me roubaron, traidores, ¡ai!, uns amores toliños, ¡ai!, uns toliños amores. Que os amores xa fuxiron, as soidades viñeron... de pena me consumiron. Y si pulsas aqui lo o

Néboas de outono...

Imagen

Roberto Nuñez restaura la gaita que fue de su tio Leandro.-

Imagen
"Aqui mando una foto de la gaita restaurada de mi tio LEANDRO, sobre esta se puede apreciar un marco con una foto de el con esta misma gaita (antes de restaurarla), siempre fue mi deseo heredar una gaita y restaurarla pues siempre sintonice bien con LEANDRO y es el mejor recuerdo que me quedo de el junto con el CD con la alborada da VEIGA que tanto sono en ese bello pueblo que es TORBEO  Un saludo  ROBERTO NUÑEZ ALVAREZ"

O Centro galego da Habana…no blog de Quintela

Imagen
Fueron muchos los vecinos de Torbeo que en distintas épocas emigraron a Cuba, algunos durante varios años para hacer trabajos en la “zafra” de la caña de azúcar a principios del pasado siglo; un   mes en barco a la ida, trabajo durante la campaña y otro mes de barco al regreso, unas veces con algunos ahorros si  había  ido bien y en alguna ocasión solo lo justo para pagar el viaje. En otros muchos casos Cuba fuel el trampolín para entrar en Estados Unidos y también los hubo que terminaron allí sus días y hoy  continuan  en la isla sus hijos y  nietos. Despues de la completa lectura del   articulo que escribe Olegario Sotelo, en su blog de Quintela,  sobre este      "Centro galego"  entenderemos mucho mejor   su   importancia. Las fotografías   en el siguiente enlace   "Imagenes Centro galego" . “…O día 23 de novembro de 1879, no Teatro Tacón, fundouse o Centro Galego baixo o nome de Sociedade de Instrución e Recreo. Un dos membros que presidía a reunión, o doutor