Tempo de uvas … e de castañas, de Maricarmen Alvarez

A vendima e o castañal son traballos propios do outono, traballos dos que o labrego obtén uns produtos moi ben valorados, sexa para consumo propio ou para o comercio. Pero tamén son produtos que deron xogo noutro ámbito do que xa temos falado: a literatura de tradición oral, recollida na nosa aldea. Aquí van unhas mostras.

“Unha vella, de bagos, fixo cen canados”

Debajo de tu ventana                            

SINRUMBOFILMS

hay una cepa con uvas, 
con permiso de tus padres
voy a ver si están maduras.

Do outro lado do río
ten o meu pai unha viña,
nin a cava, nin a arrenda,
nin tampouco a vendima.

De tu ventana a la mía
he de plantar una parra
para que cuando vaya a misa
no me dé el sol en la cara.

“En agosto arder e en setembro beber.”

Namoreime da castaña,                        
namoreime do orizo,
namoreime de ti, nena,
porque tes o pelo rizo.

Carlos G. Herbella

Ó carballo caeulle a folla
e ó castiñeiro o orizo,
e os rapaciños de agora
todos morren de arreguizo.

Non che as quero, non che as quero,
castañas do teu magosto,
non che as quero, non che as quero,
que che cheiran ó chamosco.

Cala, trapo de lavar os potes,
tanto se me da por ti
como ó gato polos bullotes.

Mentres lle cantamos
destas vellanadas,
váianos baixando
cribas de castañas,
mentres lle cantamos
destes villancicos
vállanos baixando
cribas de chourizos.